Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010
Ο Κόσμος μου ο Γαλάζιος..
7:09 μ.μ. | 
Αναρτήθηκε από
Ανεμοσκορπίσματα
Τι ποιο όμορφο από αυτό που σε οδηγεί
ο νους μελαγχολώντας με αγάπη.
Σε αυτό που σε πάει η σκέψη βρίσκοντας
υποκατάστατο της ζωής.Ένα μόνο δέχομαι..
Την θέληση να ταξιδεύω για κάτι καλύτερο.
Το παραμύθι θέλω να γίνει πραγματικότητα.
Τότε ενώνονται οι νότες με τις σκέψεις μου.
Λέω, θ' ανοίξει σαν αυλαία τ' όνειρό μου
και θα παιχτεί όπως και πρώτα ο εαυτός μου.
Όταν κοιμάμαι κι ονειρεύομαι σαν να ναι αιώνες
μαντεύω λίγο ουρανό για ν' αγαπήσω
μ' ένα συναίσθημα αργό καθώς βραδιάζει
ζητώ τον ώμο το ζεστό για ν ακουμπήσω..
Κλείνω στο χέρι μου μια παιδική παλάμη,
μαζεύει φόβο, ίσως μεγάλωσα νωρίς..
κρύβω εκεί μέσα απαλά και την ψυχή μου
στην σιγουριά της ν αποκοιμηθεί..
Και πριν τα λόγια της αγάπης γίνουν σκόνη
πάρε με αγάπη μου, να πάμε μακριά ,
εκεί στ άφταστο στον κόσμο τον γαλάζιο
εκεί που δεν θα μας κοιτούν στραβά..
Πάμε καρδιά μου, εκεί θα μαστε μόνοι
και η νύχτα δεν θα μας θυμώνει
σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη,
πάμε, για μας ίσως ποτέ δεν θα ξανάρθει..
''Κοιμήσου τώρα, πάλι νύχτωσε νωρίς''
Ετικέτες
Ο Κόσμος μου ο Γαλάζιος..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
- Ανεμοσκορπίσματα
- Nikaia, peiraias, Greece
- Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που 'χω νοικιάσει το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει. Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου να έχει ένα τόπο η καρδια πριν να γεράσει...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου