Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Ο Κόσμος μου ο Γαλάζιος..


Τι ποιο όμορφο από αυτό που σε οδηγεί
ο νους μελαγχολώντας με αγάπη.

Σε αυτό που σε πάει η σκέψη βρίσκοντας
υποκατάστατο της ζωής.Ένα μόνο δέχομαι..

Την θέληση να ταξιδεύω για κάτι καλύτερο.

Το παραμύθι θέλω να γίνει πραγματικότητα.
Τότε ενώνονται οι νότες με τις σκέψεις μου.

Λέω, θ' ανοίξει σαν αυλαία τ' όνειρό μου
και θα παιχτεί όπως και πρώτα ο εαυτός μου.

Όταν κοιμάμαι κι ονειρεύομαι σαν να ναι αιώνες
μαντεύω λίγο ουρανό για ν' αγαπήσω
μ' ένα συναίσθημα αργό καθώς βραδιάζει
ζητώ τον ώμο το ζεστό για ν ακουμπήσω..

Κλείνω στο χέρι μου μια παιδική παλάμη,
μαζεύει φόβο, ίσως μεγάλωσα νωρίς..

κρύβω εκεί μέσα απαλά και την ψυχή μου
στην σιγουριά της ν αποκοιμηθεί..

Και πριν τα λόγια της αγάπης γίνουν σκόνη
πάρε με αγάπη μου, να πάμε μακριά ,

εκεί στ άφταστο στον κόσμο τον γαλάζιο
εκεί που δεν θα μας κοιτούν στραβά..

Πάμε καρδιά μου, εκεί θα μαστε μόνοι
και η νύχτα δεν θα μας θυμώνει

σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη,
πάμε, για μας ίσως ποτέ δεν θα ξανάρθει..


''Κοιμήσου τώρα, πάλι νύχτωσε νωρίς''

ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΑΓΝΩΣΤΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΝΑΝΕ .....


Στα σκοτάδια του μυαλού μου γυρνώ...

την γλυκιά φωνή σου,στον δρόμο ζητώ....

Κοιτώ παντού,ψάχνω εσένα μόνο να βρω
απ'την κλειστή την πύλη προσπαθώ να βγω.

Όλα μοιάζουν τώρα πολύ μπερδεμένα
τα κομμάτια της ζωής μου,όλα σκορπισμένα.

Το σενάριο της μοίρας μου,άσχημα στημένο
άλλο δεν μπορώ σου λέω να περιμένω....

Στο δωμάτιο τα βράδια μου,μόνη φοβάμαι
την σκιά σου στο δρόμο ,κοιτώ και θυμάμαι...

Της ζωής σου τα χνάρια,άραγε που να'ναι
της νύχτας Άγνωστε,τα χρόνια περνάνε.....

"Διλημμα..."


Άμα έχεις να διαλέξεις βιαστικά ν αποφασίσεις
δύο απόψεις που διαφέρουν και πολύ σε δυσκολεύουν..

Όταν πρόκειται για κάτι που τ αγαπάς πολύ
κι είναι μια εξάρτηση, χωρίς αυτό δε ζεις..

Όταν έρχονται και βάζουν την θηλιά στο λαιμό σου
όταν νιώθεις πως γι αυτό σταματάει το μυαλό σου..

Μέρα νύχτα να το σκέφτεσαι χωρίς να βγάζεις άκρη
να παραμελείς πολλά που γι αυτά έδινες μάχη..

Και η σκέψη να μπλοκάρει για το δίλημμα που έχει
αφού ξέρει την απάντηση να πάρει δεν αντέχει..

Όταν η καρδιά φωνάζει: ΕΜΕΝΑ μόνο ν ακούσεις
και τα πρέπει την διατάζουν και στα δυο την κομματιάζουν..

Όταν σου χτυπά και δίνει το αίμα της ζωής
που ως τώρα δεν το πίστευες πως ήσουν ζωντανή..

Κι ο χρόνος σε δεσμεύει κι όλα γύρω σου στενεύουν
και βλέπεις τις ευθύνες στην γωνιά να περιμένουν ..

Τότε λες τώρα τι κάνω, πιο απ τα δυο ν αποφασίσω
την καρδιά μου να γιατρέψω ή την ευτυχία ν αφήσω;

About Me

Η Φωτό Μου
Ανεμοσκορπίσματα
Nikaia, peiraias, Greece
Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που 'χω νοικιάσει το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει. Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου να έχει ένα τόπο η καρδια πριν να γεράσει...
Προβολή πλήρους προφίλ

Αναγνώστες