Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Τι θα πεί λοιπόν φοβάμαι....




Τίποτα δεν έχεις να μου πεις,
πέρασε ακόμα μια βραδιά
είχες πει...


θα έρθεις πάλι να με βρεις,
μα φεύγεις πιο μακριά..


Τι θα πει, λοιπόν, φοβάμαι
θα σου πω αφού ρωτάς...

όση αγάπη κι αν σου έχω
όσο θες με αγαπάς..

Κι έτσι μες τις σκέψεις περπατώ
κι έτσι όπως καμιά δεν απαντά...

γίνομαι μια σκέψη και κατρακυλώ
στο δρόμο σου μπροστά...

Το τραγούδι της ερήμου....


Ακόμα κι αν φύγεις
για το γύρο του κόσμου
θα' σαι πάντα δικός μου
θα είμαστε πάντα μαζί

Και δε θα μου λείπεις
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Τα ήσυχα βράδια
η Αθήνα θ' ανάβει
σαν μεγάλο καράβι
που θα 'σαι μέσα κι εσύ

Και δε θα σου λείπω
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Τα ήσυχα βράδια
θα περνάει φωτισμένο
της ζωής μου το τρένο
που θα 'σαι μέσα κι εσύ

Και δε θα σου λείπω
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί....


About Me

Η Φωτό Μου
Ανεμοσκορπίσματα
Nikaia, peiraias, Greece
Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που 'χω νοικιάσει το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει. Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου να έχει ένα τόπο η καρδια πριν να γεράσει...
Προβολή πλήρους προφίλ

Αναγνώστες