Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009
Αν η αγάπη θα μ' αφήσει....
3:44 μ.μ. | 
Αναρτήθηκε από
Ανεμοσκορπίσματα
Είναι αστείο,για τους άλλους,...να θυμάμαι
Ο,τι μου 'δωσες για πάντα να κρατώ
Τ' άδεια χέρια μου κοιτάζουν και γελάνε
Που με βλέπουν να σου λέω ευχαριστώ...
Πώς να δουν αυτά που κρύβει η ψυχή σου...
Είναι άνθρωποι και τρέμουν μην χαθούν....
Λες και ψάχνουν το κλειδί του Παραδείσου....
Σ' ένα βλέμμα που φοβήθηκαν να δουν....
Τη ζωή μου την μετρώ με τη φωνή σου...
Δεν μ' αγγίζουν πια...του κόσμου τα μικρά
Την πληρότητα την ένιωσα μαζί σου
Ας μπορούσα να σου δώσω τη χαρά...
Των ανθρώπων το σκληρό...με εμποδίζει...
Να πετάω τα ψυχρά και...πεθαμένα...
Η ψυχή μου πάντα μόνη φτερουγίζει...
Κι έτσι απλά....θα με πετάξουνε και μένα....
Έλα λίγο...για να πώ πως είχα ζήσει....
Όταν θα 'χω ένα σπίτι μες στ' αστέρια....
Μα δεν ξέρω...αν η αγάπη θα μ' αφήσει....
Να πεθάνω μοναχή....στα δυο σου χέρια.....
Ετικέτες
Αγάπη....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
- Ανεμοσκορπίσματα
- Nikaia, peiraias, Greece
- Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που 'χω νοικιάσει το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει. Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου να έχει ένα τόπο η καρδια πριν να γεράσει...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου