Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Στιγμες....

Ειναι στιγμες που θελω να απομακρυνθω απ'ολους και να χαθω στο δικο μου κοσμο...
Εκει που παντα ξερω οτι ανηκω,και παντα θα ανηκω χωρις να χρειαζεται να εξηγησω
σε κανεναν το γιατι...
Ειναι στιγμες που δεν αντεχω την πραγματικοτητα τους και που με τρομαζει καθετι που εχει σχεση μ'αυτη...
Βλεπεις στην πραγματικοτητα,πληγωθηκα,εχασα ανθρωπους,βιωσα την προδοσια σαν εσχατη τιμωρια...
Μα εγω δεν εφταιξα πουθενα...Το ξερω...Οσο και να ακουγεται εγωκεντρικο...Δεν θυμαμαι να προδωσα κανεναν...
Χαριστηκα μα δεν μου χαρισαν τιποτα...Οτι κερδισα,το αξιζα και παλεψα γι'αυτο...Δεν χρωσταω σε κανεναν αυτο που ειμαι παρα μονο στο ιδιο μου το αιμα...
Την οικογενεια μου...Σ'αυτην μονο ισως....
Ειναι στιγμες που θελω να χαθω σε ψεμματα που το μυαλο μου φτιαχνει για να μπορεσω να ζησω ξανα...
Μπορω να ονειρευομαι ελευθερα και δεν χαριζω σε κανεναν κομματια της ψυχης μου...Οχι γιατι δεν θελω..Μα γιατι δεν μου εμειναν πολλα...
Εδωσα σε πολυ κοσμο κομματια του εαυτου μου και δεν μου δοθηκε τιποτα πισω...
Δεν το ζητησα...Πραξη αμοιβαια περιμενα πως θα 'ναι...
Μα ανεπτυξα ενα μοναδικο ταλεντο...
Βλεπω τι θα συμβει... πριν συμβει...Λες και κατι μεσα μου με προετοιμαζει...Ετσι επιβιωσα...Ξεροντας παντα τι θα μου συμβει...Πιεζα τον εαυτο μου να δεχτει την ηττα του και να κανει πισω...
Με ειπαν δειλη πολλες φορες...Μα δεν ηταν δειλια...
Μονο μια τελευταια προσπαθεια να περιμαζεψω την τσακισμενη μου αξιοπρεπεια μιας και τελικα μονο αυτο ειχα...
Ηταν εκεινη η υστατη στιγμη που εβρισκα το κουραγιο να μαζεψω οτι ειχε απομεινει μεσα μου,να το γιατρεψω οπως μπορουσα και να το ενωσω με μενα ξανα...
Φοβομουν πολυ και πολλα...
Ειναι στιγμες που θελω να αφησω πισω μου οτι εχει περασει και να μην το σκαλιζω πια,επειδη μου ειναι αδυνατο να το κατανοησω...
Ο κοσμος μου βλεπεις,δεν με απορριπτει ποτε...
Με δεχεται πισω,σαν μια δευτερη μανα,οσο καιρο και να 'χω λειψει..Με παρηγορει και με ανακουφιζει...
Εκει μεσα υπαρχω μονο εγω...Μονο οι σκεψεις μου,που ενιοτε τις πιεζω να ομορφυνουν για να μου δωσουν δυναμη...
Απο εμενα παιρνω δυναμη τελικα...
Στιγμες.... στιγμες που βλεπω τον εαυτο μου να κομματιαζεται,ευχομαι να μπορουσα να ζησω μονο εκει...Σ'ενα παραλληλο συμπαν οπου ολα ειναι αλλιως...
Τωρα εχασα την ελπιδα μου...
Δεν το 'θελα...Ειλικρινα...Απλως ετσι με εκαναν οι καταστασεις...
Για αλλους δειλη και τρομαγμενη...Για αλλους αφελης και κοροιδο...Για καποιους δυνατη και ειλικρινης...
Μα ισως να ειμαι ολα αυτα μαζι...
Ισως να ειμαι εγω....

About Me

Η Φωτό Μου
Ανεμοσκορπίσματα
Nikaia, peiraias, Greece
Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που 'χω νοικιάσει το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει. Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου να έχει ένα τόπο η καρδια πριν να γεράσει...
Προβολή πλήρους προφίλ

Αναγνώστες