Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Συνεχίζω το μονοπάτι μου...


Ξεκίνησα το μακρινό ταξίδι της σκέψης μου...
πέρασα τους αμμόλοφους των ματιών μου και βγήκα στη παραλία τους...



Γεμάτη λευκή άμμο απο το τελευταίο Βορριά που φύσηξε...
Γεμάτη φύκια-σκέψεις...από τον τελευταίο αναβρασμό της ψυχής...
Γεμάτη συναισθήματα..λύπης...απώλειας..χαμού..
Μαζεύω τα φύκια μου σε μια μεριά της παραλίας και στέκομαι όρθια στο αεράκι
που με χαιδεύει...
Όρθια όπως έμαθα πάντα..
Όρθια ακόμα και στις φουρτούνες...
Το αεράκι χαιδεύει το δάκρυ μου...το παίρνει μακριά..
κι εγώ...με μια ματιά στον φευγιό του φευγαλέα...
Συνεχίζω το μονοπάτι μου μέσα απ' τους αμμόλοφους...

Μια καλημερα ειναι αυτη...

Καλημέρα σε όλους....καιρό έχω να σε επισκεφτώ αγαπημένο μου ιστιολόγιο αλλά θέματα υγείας με κρατήσαν μακριά σου.....συνεχίζουμε κανονικά και πάλι γιατί ο άνθρωπος όσο και να λυγίζει συνεχίζει την πορεία του.....οσο και να πονάει κρατάει το πονεμένο κομμάτι του σφιχτά και προχωράει....

Μέσα στην νύχτα

νοθεύεις την θλίψη

ποτό την κερνάς

μα εκείνη στα ύψη...

Μέσα στην νύχτα

βελούδινες σκέψεις

ξοδεύεις ψυχή

τυλίγεις τις λέξεις...

Μέσα στη νύχτα

κλειδώνεις τον πόνο

ζητάς να μην γίνω

πανσέληνος μόνο...

" Δεν μοιάζει γιορτή

η λάμψη των άστρων

μοιάζει σταθμός

απόρθητων κάστρων..."

Στο τέλος της νύχτας

ο έρωτας στάζει

πικρόμελο στις φλέβες

και τότε... χαράζει...

About Me

Η Φωτό Μου
Ανεμοσκορπίσματα
Nikaia, peiraias, Greece
Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που 'χω νοικιάσει το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει. Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου να έχει ένα τόπο η καρδια πριν να γεράσει...
Προβολή πλήρους προφίλ

Αναγνώστες