Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Με ταξιδεύεις.....





Με ταξιδεύεις....ένα πολύ όμορφο κομμάτι των Μπλέ....

Και ναι!!!...Με ταξιδεύεις...σε ουρανούς μακρινούς που δεν φτάνει το μάτι..σε μακρινούς αστερισμούς που δεν φτάνει ο νούς...μόνο τα ταξίδια των ονείρων μου με ταξιδεύουν εκεί...εκεί που σταματούν τα "πρέπει και τα μή"...εκεί που δεν χωρά η λογική!!!
Εκεί που μπορώ ελεύθερα να σε ονειρεύομαι χωρίς να πρέπει να κρυφτώ απ' όλα και όλους...
Εκεί που ακούω μόνο τους ψιθύρους της καρδιάς...και πλάθω με τη φαντασία μου τη μορφή σου....
Ένα κρυφό μονοπάτι....που ούτε σε σένα εχω μαρτυρήσει...ίσως κάποτε το βρείς....κι έρθεις να μ'αγκαλιάσεις....να με κοιτάξεις στα μάτια....και να ταξιδέψουμε μαζί....
Ίσως.....

Καλημέρα.......


Καλημέρα με χαμόγελα!!

Ότι πιο όμορφο να ξυπνάς το πρωί και να σκέφτεσαι"μια καινούργια μέρα ξεκίνησε..

Μια μέρα γεμάτη όνειρα ξανά γεμάτη ελπίδες για κάτι πιο όμορφο στη ζωή μας

Mια μέρα ακόμα στη παλέτα των χρωμάτων....και με το χαμόγελο ότι σήμερα ίσως ντυθούμε στο κόκκινο...το ροζ..το γαλάζιο της θάλασσας....στο κίτρινο-καφέ των κάμπων...στο πράσινο της φύσης....


και δεν μείνουμε στο γκρι και στο μαύρο της νύχτας ή της συννεφιάς....

Χαμογελάστε λοιπόν και δώστε στη ζωή σας το χρώμα που της ταιριάζει.....το χρώμα που της πρέπει....η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή.......

Την καλήμερα μου με το γαλάζιο της θάλασσας και τ' ουρανού....αφεθείτε και ταξιδέψτε εκεί που η καρδιά σας ,σας πηγαίνει....

Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία.....





Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που 'χω νοικιάσει
το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει.
Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου
να έχει ένα τόπο η καρδια πριν να γεράσει...

Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
είναι αλλιώτικη η σιώπη χωρίς παρέα.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου΄χει λείψει
το κοριτσακι αυτό που αγάπησες τυχαία.
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου, που τα 'κανε ολα ωραία.

Είναι σκλήρο για μια γυναίκα να 'ναι μόνη
στο λέω τώρα που η αλήθεια δεν θυμώνει.
Όση και να 'ναι η δύναμή μου, θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει...

Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
το σπίτι μου έρημο μα κάνουμε παρέα.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τοιχαία.
Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου, που τα 'κανε ολα ωραία.

About Me

Η Φωτό Μου
Ανεμοσκορπίσματα
Nikaia, peiraias, Greece
Στην μέση ενός μικρού σπιτιού που 'χω νοικιάσει το γέλιο ενός μωρού παιδιού με έχει αγκαλιάσει. Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με τη ψυχή μου να έχει ένα τόπο η καρδια πριν να γεράσει...
Προβολή πλήρους προφίλ

Αναγνώστες